Skip to main content

सपनासंसार बारेमा !

नमस्ते महिला तथा सज्जनबृन्दहरु,

सपनासंसार डट कम , सूचना, संचार , साहित्य तथा मनोरञ्जनको साझा चौतारी हो । तपाई हामी सबै सपनासंसार को सितलता लिन सक्छौँ ।
संसार आधुनिकता ले घेरिसके को छ । यो आधुनिकतामा केही राम्रा पक्ष पनि छन् त केही खराब पक्ष , आउनुहोस् तपाई हामी मिलेर ती खराब पक्षहरुको उजागर गर्दै पहिलो सामुदायिक संसार निर्माण गर्नमा होस्टेमा हैसे गरौँ । यसै हेतुले अव देखि सपनासंसार लाई पहिलो सामुदायिक बगैंचा बनाउन हामी कस्सी लागेका छौँ ।

तपाई हरु संग कुनै पनि लेख,गजल, निबन्ध, यात्रा स्मरण वा अरू केही प्रकाशन योग्य लेख छ भने कृपया ईन्फो@सपनासंसार डट कम(info@sapanasansar.com)मा पठाउनु होला। यदि तपाई पनि सपनासंसारको सञ्चालन समितिमा बस्न चाहनुहुन्छ भने पनि info@sapanasansar.com मा तपाई को आफ्नो बृस्तित परिचय सहित लेख्नु होला ।
सपनासंसार को पुरानो डेरा मा घुम्न जान चाहनुहुन्छ भने http://sapanasansar.blogsome.com मा क्लिक गर्नुहोस ।
मेरो अर्को प्राविधिक ब्लग पनि छ , माईटेक टुडे ,http://mytechtoday.com , तपाई मेरो प्राविधिक चिनारी त्यहाँ थाह पाउन सक्नुहुन्छ ।
धन्यबाद
~सपनासंसार
Email:info@sapanasansar.com

MSN:sapanasansar@hotmail.com

Comments

  1. Guru Kedar Baral5/22/09, 6:15 PM

    गुरु केदार बराल
    म तिम्रै कारण जाग्ने छु

    म तिमी संग भैदिएको भए

    आज अपाङ्घ हुने थिएँ

    तिम्रो साथ नछोडेको भए

    अहिलेको आधुनिक समाज

    हासँको बथानमा बकुल्लो हुने थिएँ ।

    तिम्रो झुठो माया प्रेम सम्झेर

    अब म रुने छैन

    जिउन सक्छु म तिमी विना पिन

    म प्रेममा हारेर मर्ने छैन ॥

    घात गर्यौ साथ दिदां

    तिम्रो विश्वास गर्ने छैन

    विष घोल्यौ चोखो मायामा

    तिम्रो मायाको आशमा वस्ने छैन ।

    तिमी म देखि टाढिए के भो र !

    छोडी जानेलाई रोक्ने छैन

    तिम्रो मायामा पिरोलियर

    अब आँशु बगाउने छैन

    तिमी इच्छा जे लाग्छ त्यही गर

    म आफ्नै संसारमा छु

    तिम्रै धोकाको प्रतिफलले

    म अब जाग्ने छु ॥

    ReplyDelete
  2. केवल तपाई धन्यबाद ब्यक्त गर्दछु । jiban bhai

    ReplyDelete

Post a Comment

तपाईको प्रतिकृया प्रकाशन हुन केहि समय लाग्ने छ।

Popular posts from this blog

जीवन् एक् सपनाको संसार

पोस्तक श्रेष्ठ मिनियापोलिस, मिन्नेसोटा, संयुक्त राज्य अमेरीका मिनिसोटा राज्य, जाडोको लागि कुख्यात। तापक्रम शुन्य भन्दा पनि तल। हिउँले सेत्ताम्मै, जताततै। शायद अप्रिल को पहिलो हप्ता सम्म पनि यो हिउँ नपग्लिएला। जाडोले गर्दा बाहिर हिंडडुल गर्न पनि सकिन्न। आज बिहानै देखि पानी फुस्फुसाएको छ। दिउंसो हिउं पर्ने सम्भावना । आ! यो हिउं पनि कती पर्न परेको होला! कस्तो ठांउमा जीवन बिताउन पुगिएछ। रन एक्लै भुत्भुताउंछन्। । उनको खास नाम चांहि तोरणप्रसाद हो। तर यहाँ अमेरीकन ले संक्षिप्तिकरण गरिदिएका छन्- रन । सिनिएर अस्सिस्टेड लिभिङ अर्थात नर्सिङ होमको बसोबास। छोरा आफ्नो परिवार सहित कोलोराडोमा। छोरी क्यालिफोर्नियामा। श्रीमतीको यहिं दुई बर्ष पहिले निधन भएपछि रन एक्लै छन्। आफू पनि जीवनको अन्तिम क्षणको प्रतिक्षामा। बिरक्त लाग्दो मौसम, शुनशान कोठा, बेला बेलामा सुसारेहरु आउंछन। औषधी खुवाउन, खाना खुवाउन। रन बेला बेलामा बैठक कोठामा जान्छन्। आफु जस्तै अरु बूढा-बूढीहरुसंग बात मार्न। ह्वील चेयरमा बसेर हिंडडुल गर्न पर्छ। आज किन किन रनलाई बैठक कोठामा जान पनि मन लागेन। टेबलमा छोरीले पठाको क्रिशमशको उपहार पाकेट त्

बिजया दशमी २०७१ साल को हार्दिक मंगलमय शुभकामना !

बिजया दशमी २०७१साल को सुखद उपलक्क्षमा देश तथा बिदेश मा रहनु भयका सम्पूर्ण नेपाली दाजुभाई तथा दिदी बहिनी हरु मा चिरायु र दिर्घायुको कामना टक्राउन चाहन्छु साथै उतर उतर पर्गती को कामना गर्दछु। श्री नव दुर्गा माता को आशीर्बाद, ले हजुर हरुले आटे ताकेको पुगोस, सदा सुखी तथा खुशी हुनुहोस । । बिजया दशमी कै अवसर मा मैले केहि नेपाली सब्द हरुको काचो संयोजन गरेर निम्न हरफ हरु यहा निर पस्केको छु । * * * * * * * * * दशै * * * * * * * * * निरासाले घेरे पनि, आशा त्यसै कहा मरेको छ र पाईला त्यसै हराय पनि, दिशा कहा मोडिएको छ र । नविनतम बिचार हरु, छताछुल्ल आईरहुन यहा जहा जाउँ खुशीयाली, छताछुल्ल छाईरहुन त्यहा ।। एक जोर लुगा हाल्छु, एक छाक खसी खान्छु । धन को गरिवीलाई, एक छिन भए नि पर सार्छु ।। ठुला संग आशीस लिन्छु, सानालाई खुसी दिन्छु । रिन उठाउन साहुँ आए, कुना तिर लुकिदिन्छु । पोहर साल सुस्ताएको मखमलि, यो साल फक्र्याउदछु हजुरलाई बर्ष दिने दशैको, शुभकामना टक्र्याउदछु । जदौं [यो प्रस्तुती कतै पुन प्रकासित गर्नु परेमा स्रोत खुलाएर वा लेखकको पुर्ण सहमतिमा मात्र प्रकासित गर्नुहुन अनुरोध छ । -सपनासंसा

अविवेकी सन्तान

–सीता अर्याल, गोरखा बजार, हाल–विस्कन्सन, अमेरिका न्युयोर्क सहर, अत्यन्त व्यस्त जनजीवन । म बसेको ठाउँबाट देखिने टावरको सानो टुप्पोलाई नियालिरहेको हुन्छु तापनि मलाई अत्यन्त नरमाइलोपनले सताइरहेछ । आफूलाई भाग्यशाली ठान्ने म आज अति दुःखी र अभागी ठानिरहेको छु । मलाई समयले नराम्ररी दुःख दिन तम्सिरहेछ । आफ्नो एक्लो सन्तान बाईस बर्षे छोरोलाई उडाएर ढुङ्गो जस्तै गरुङ्गो मन लिई घर फर्केको थिएँ । उसकी आमालाई सम्झाउन त झन् मलाई हम्मे हम्मे नै परेको थियो । घरमा जम्मा दुई प्राणी मात्र, सन्नाटा छ । छोराको विवाह गरेर बुहारी भित्र्याउने इच्छा हुँदाहुँदै ईन्जिनियरीङमा स्नातकोत्तर गर्न छोरो अमेरिकातर्फ लाग्यो । तुहिएको हाँगो भएकोले चाँडै नै छोराको विवाह गरी जायजन्म हेर्न चाहन्थें। आमाचाहिंको चाहना पनि यही थियो, आफू बलियो हुँदैमा नाती नातिना हुर्काउने । केही समयसम्म दिन दिनै जस्तो फोन हुन्थ्यो । इमेल हुन्थ्यो । कुनै पनि खवर नआएको दिनमा अत्यन्त खल्लो लाग्दथ्यो । नेपालबाटै गर्दा कहिले काँही फोनमा भेटिंदैनथ्यो । काममा या पढाइमा व्यस्त होला जस्तो लाग्दथ्यो । दिन, महिना, वर्षहरू वित्दै गए, समाचार आ