Skip to main content

संकल्प

By
सुरेश तिवारी
माझ्ठाना, कास्की
बास्तबमा हामी नेपाली जाति ले अझसम्म नै गर्व साथ भन्ने गरेको कुरानै स्वतन्त्रता हो। हाम्रो नेपालमा आजसम्म कुनै पनि बिदेशी मुलुकले उसको झन्डा गाड्न सकेको छैन, यो इतिहासनै बोल्छ। तर पनि हामीहरु कति स्वतन्त्र छौ त? के हामी त्यहि इतिहास मा पढेजत्तिकै स्वतन्त्र छौ र? हामि हाम्रो सस्कार लाइ हेरौ हाम्रो पहिरन लाइ हेरौ, हाम्रो बोलिचालि लाइ हेरौ अनि सम्पुर्ण नेपाली आधुनिक जीवनसैली लाइ हेर्यौ भने, सहजै भन्न सकिन्छकि बास्तबमा हाम्रो स्वतन्त्रता त पहिलानै खोसिइसकिएको रहेछ, अनेक बहाना मा। दौरा सुरुवाल र चौबन्दि चोलि को स्वतन्त्रता कोट पाईन्ट र कुर्ता सुरुवाल अनि जिन्स पाइन्ट ले कहिले देखि सात्तो खाइसकेछ।

नेपाली भाषा को हुर्मत टुटेफुटे को अङ्ग्रेजी र हिन्दी भाषा ले लिईसकेको रहेछ।नेपालि मौलिक परम्परा को ठाउ भ्यालेन्टाइन डे र न्यु इएर अनि कृस्मस ले ओगटेको, हामीले आखा चिम्लिएर सहिरह्यौ। ढाका टोपि को ठाउमा क्याप र ह्याट लाइ राखेर हामी मस्तसंग निदाएछौ। अनि नेपाली लोक गित र मौलिक गीत हरु को सट्टा मा हिन्दी गजल र इङ्ग्लीस सङस् मा कम्मर मर्काउन आनन्द मान्यौ। गुन्द्रुक र ढिडो को सट्टा मा पिज्जा,चाउमिन र चाउचाउमा सजिलो मान्यौ। हो कतिपय ठाउहरु त्यस्ता पनि छन जस्तो प्रबिधी का सवाल हरु हुन्छन जहा हाम्रा सस्कार नै नभएका ठाउमा हामि नयाँ नयाँ कुरा को प्रयोग गर्छौ र गर्नु पर्छ पनि तर आधुनिक भन्ने नाउ मा हामी कतै बिदेशी सस्कार र परम्परा को दाशि त बनिरहेका छैनौ?
यौवना हरु पनि आधुनिक बन्ने होड मा सकेसम्म छोटा कपडा लगाउन कत्ति पनि हिच्किचाउदैनन्। युबा हरु पनि लामा कपाल पालेर कान मा कुन्डल लगाउन पाए भने आफुलाइ आधुनिक सम्झन्छन् । यि सबै कारण र बदलिएको नेपालीसैलि हेर्दा लाग्छ, हामि स्वतन्त्र त केबल भौगोलिक रुप मा मात्रै रहेछौ । नत्र हामि पश्चिमा सस्कार र सस्कृती का दासि भैसकेका रहेछौ कहिलेदेखि, थाहै नपाइकन। त्यसैले अब नेपाल मा पनि नया युग को सुरुवात हुदै छ हामि सम्पुर्ण युबा हरु पनि एउटा संकल्प गर्न सकिदैन र? नेपाली सस्कार ,सस्कृति, परम्परा, र नेपाली पन जिबित नै राख्न को लागि अब केहि गर्ने हो कि !
Labels:

Comments

  1. Anonymous1/8/09, 9:57 PM

    के गर्नु सुरेश सर , मान्छे ले स्वतन्त्रता को आढ लिएर जीउनै नसकिने भईसक्यो , भन्छन नि नपाउने ले केरा खायो बोक्रै संग खायो अनि सबै वाक्यो , फुस्स ! उल्टो बिरामी पर्यो । आज भोलिका युवा युवती स्वतन्त्रता को नाममा पत्तै नपाउने गरी बिरामी भएका छन । जसरी खोक्रो रुख एक दिन ढल्छ नि , यी बिमारी हरु पनि एक दिन डङ्ग्र्याङ्ग ढल्न बेर छैने !
    जदौं

    ReplyDelete
  2. Anonymous1/8/09, 9:58 PM

    hami kina sadhai mero desh mero desh bhanera matra sochchau, k hami yo world/earth lai nai hamro one ghar samjhana sakdainau? afulai j khada mitho lagcha tehi khane ni, j lagauda sajilo huncha tehi lagaune,kina shirt paint ma sajilo huncha bhane yo western dress bhanera na lagaunu ta…........hami dress, food etc lai matra na herum na afno sochaima ani mehenat ma kasile jitne na banum…......thats great

    ReplyDelete

Post a Comment

तपाईको प्रतिकृया प्रकाशन हुन केहि समय लाग्ने छ।

Popular posts from this blog

जीवन् एक् सपनाको संसार

By
पोस्तक श्रेष्ठ मिनियापोलिस, मिन्नेसोटा, संयुक्त राज्य अमेरीका मिनिसोटा राज्य, जाडोको लागि कुख्यात। तापक्रम शुन्य भन्दा पनि तल। हिउँले सेत्ताम्मै, जताततै। शायद अप्रिल को पहिलो हप्ता सम्म पनि यो हिउँ नपग्लिएला। जाडोले गर्दा बाहिर हिंडडुल गर्न पनि सकिन्न। आज बिहानै देखि पानी फुस्फुसाएको छ। दिउंसो हिउं पर्ने सम्भावना । आ! यो हिउं पनि कती पर्न परेको होला! कस्तो ठांउमा जीवन बिताउन पुगिएछ। रन एक्लै भुत्भुताउंछन्। । उनको खास नाम चांहि तोरणप्रसाद हो। तर यहाँ अमेरीकन ले संक्षिप्तिकरण गरिदिएका छन्- रन । सिनिएर अस्सिस्टेड लिभिङ अर्थात नर्सिङ होमको बसोबास। छोरा आफ्नो परिवार सहित कोलोराडोमा। छोरी क्यालिफोर्नियामा। श्रीमतीको यहिं दुई बर्ष पहिले निधन भएपछि रन एक्लै छन्। आफू पनि जीवनको अन्तिम क्षणको प्रतिक्षामा। बिरक्त लाग्दो मौसम, शुनशान कोठा, बेला बेलामा सुसारेहरु आउंछन। औषधी खुवाउन, खाना खुवाउन। रन बेला बेलामा बैठक कोठामा जान्छन्। आफु जस्तै अरु बूढा-बूढीहरुसंग बात मार्न। ह्वील चेयरमा बसेर हिंडडुल गर्न पर्छ। आज किन किन रनलाई बैठक कोठामा जान पनि मन लागेन। टेबलमा छोरीले पठाको क्रिशमशको उपहार पाकेट त्
14 comments
Read more

बिजया दशमी २०७१ साल को हार्दिक मंगलमय शुभकामना !

By
बिजया दशमी २०७१साल को सुखद उपलक्क्षमा देश तथा बिदेश मा रहनु भयका सम्पूर्ण नेपाली दाजुभाई तथा दिदी बहिनी हरु मा चिरायु र दिर्घायुको कामना टक्राउन चाहन्छु साथै उतर उतर पर्गती को कामना गर्दछु। श्री नव दुर्गा माता को आशीर्बाद, ले हजुर हरुले आटे ताकेको पुगोस, सदा सुखी तथा खुशी हुनुहोस । । बिजया दशमी कै अवसर मा मैले केहि नेपाली सब्द हरुको काचो संयोजन गरेर निम्न हरफ हरु यहा निर पस्केको छु । * * * * * * * * * दशै * * * * * * * * * निरासाले घेरे पनि, आशा त्यसै कहा मरेको छ र पाईला त्यसै हराय पनि, दिशा कहा मोडिएको छ र । नविनतम बिचार हरु, छताछुल्ल आईरहुन यहा जहा जाउँ खुशीयाली, छताछुल्ल छाईरहुन त्यहा ।। एक जोर लुगा हाल्छु, एक छाक खसी खान्छु । धन को गरिवीलाई, एक छिन भए नि पर सार्छु ।। ठुला संग आशीस लिन्छु, सानालाई खुसी दिन्छु । रिन उठाउन साहुँ आए, कुना तिर लुकिदिन्छु । पोहर साल सुस्ताएको मखमलि, यो साल फक्र्याउदछु हजुरलाई बर्ष दिने दशैको, शुभकामना टक्र्याउदछु । जदौं [यो प्रस्तुती कतै पुन प्रकासित गर्नु परेमा स्रोत खुलाएर वा लेखकको पुर्ण सहमतिमा मात्र प्रकासित गर्नुहुन अनुरोध छ । -सपनासंसा
6 comments
Read more

अविवेकी सन्तान

By
–सीता अर्याल, गोरखा बजार, हाल–विस्कन्सन, अमेरिका न्युयोर्क सहर, अत्यन्त व्यस्त जनजीवन । म बसेको ठाउँबाट देखिने टावरको सानो टुप्पोलाई नियालिरहेको हुन्छु तापनि मलाई अत्यन्त नरमाइलोपनले सताइरहेछ । आफूलाई भाग्यशाली ठान्ने म आज अति दुःखी र अभागी ठानिरहेको छु । मलाई समयले नराम्ररी दुःख दिन तम्सिरहेछ । आफ्नो एक्लो सन्तान बाईस बर्षे छोरोलाई उडाएर ढुङ्गो जस्तै गरुङ्गो मन लिई घर फर्केको थिएँ । उसकी आमालाई सम्झाउन त झन् मलाई हम्मे हम्मे नै परेको थियो । घरमा जम्मा दुई प्राणी मात्र, सन्नाटा छ । छोराको विवाह गरेर बुहारी भित्र्याउने इच्छा हुँदाहुँदै ईन्जिनियरीङमा स्नातकोत्तर गर्न छोरो अमेरिकातर्फ लाग्यो । तुहिएको हाँगो भएकोले चाँडै नै छोराको विवाह गरी जायजन्म हेर्न चाहन्थें। आमाचाहिंको चाहना पनि यही थियो, आफू बलियो हुँदैमा नाती नातिना हुर्काउने । केही समयसम्म दिन दिनै जस्तो फोन हुन्थ्यो । इमेल हुन्थ्यो । कुनै पनि खवर नआएको दिनमा अत्यन्त खल्लो लाग्दथ्यो । नेपालबाटै गर्दा कहिले काँही फोनमा भेटिंदैनथ्यो । काममा या पढाइमा व्यस्त होला जस्तो लाग्दथ्यो । दिन, महिना, वर्षहरू वित्दै गए, समाचार आ
4 comments
Read more