आचार्य, प्रभालामो यात्रा गर्छु भन्थ्यौ
आखिर दुई पाईलामै थाक्यौ
थाहा छ तिमीलाई ?
जीवन संघर्ष हो
भोगाइहरु पाठ् हुन
जस्लाई तिमीले प्रत्येक् जीवनका
पाना पाना हरुमा पढ्दै ,पर्दै जानुपर्छ /
अनी जीवन यही हो ठानी
आत्मासात गर्नुपर्छ /
सानी चित्त,असन्तोष मान्छेको
निको नहुने रोग हो ,
जस्ले जीवभर असक्त बनाउछ /
सपाङ शरीर भएपनी
यस्ले अपाङ्ग मनस्थिती बनाइ
सदा तिम्रो मनलाई
अपाहिज बनाउछ /
अनी त ,तिमी जती बैभवशाली भएपनी
सधैं रित्तो अनी जहिल्यै निरस बन्न
वाध्य हुन्छौ /
यदी तिमी तिलको मन लिएर
पहाडरुपी लालचभित्र बाचिरहन्छौ भने
सधैं अपूर्ण र अभावग्रस्त बनिरहन्छौ
जबकी तिमी केवल
पाउनुको अर्थमा मात्र आफुलाई
बाचेको सार ठान्दछौ भने /
(अमेरिका )
यो प्रस्तुती को मु्ल्यांङ्कन गर्नुहोस!:
यो कविता मन पर्यो। पाना पाना हरुमा पड्दै ,पर्दै जानुपर्छ। पड्दै होइन, पढ्दै हुन पर्ने हो।
ReplyDeleteपोष्तक जी,
ReplyDeleteतपाईको सुझाव अनुसार प्रस्तुत शब्द सच्याईएको छ !
धन्यबाद,
सपनासंसार