केशब आचार्यब्यथा खस्दा आँखाबाट पुछ्थे तिम्रा हातहरु
मल्हम हुन्थ्यो दुख्दा छात्ती,मीठा तिम्रा बातहरु ।
कोलाहलमा रमे पनि जुनसुकै पलहरुमा
तिम्रो साथ पाउदा सधैं मीठा बन्थे रातहरु ।
गार्हो भयो बाटो काट्न एक्लै हुँदा जिन्दगीको
हांसी हांसी हिंडिएथ्यौ पाउदा तिम्रा साथहरु ।
सिथिल भए पाइलाहरु नैराश्यले ढाकिदियो
लोलाउथे नयनहरु पाउदा तिम्रा ओँठका मातहरु ।
(रचना २०६१ साल नेपाल हाल कोलोराडो )
यो प्रस्तुती को मु्ल्यांङ्कन गर्नुहोस!:
good gazzal
ReplyDelete