Skip to main content

मन लाग्छ

By

चकेन्द्र राई कैदी
माइकल ज्याकशन को कर्ण पि्रय स्वार जस्तै गरी
मुटुका कथा ब्याथा गाउन मन लाग्छ ।
दुनियाको कानलाई आफुतिर आकर्षण गर्न मन लाग्छ ।
एडमनलाई पछ्याउदै सगरमाथाको चुचुरामा
सबभन्दा पहिले पुग्ने नेपालि तेन्जीङ हुन मन लाग्छ ।
साधरण परिवारको सदस्य भएर पनि
अमेरिका सोहा्रै राष्ट्रपति अब्रहम हुन मन लाग्छ ।

तोरीको एक एक दाना जम्मा गरेर
दुनियाकै सबभन्दा धनि कुबेर हुन मन लाग्छ ।
गरिब तन्नम कंगाल भएर पिन
बिशाल हृदय भएकी धनि सुदामा हुन मन लाग्छ ।
रत्नकार भएर जन्मेर
कालिदास जस्त भएर मर्न मन लाग्छ ।


मंजुश्री ले जस्तै अशभ्यताको चोभार कोटेर
शभ्य र आदर्श एउटा मानव बस्ती बसाउनु मन लाग्छ ।
त्यहा एउटा छाना मुनि मन्दिर र मस्जीद
चर्ज र गुम्बा बनाउई मानवता को बिजा रोपन गर्न मन लाग्छ ।
गंगा नदि जस्तै भएर धर्म धर्म बिचको
दन्द लाई अबिरल अबिरल बगाउई रहन मन लाग्छ ।

नेपाल भित्र रहेको शान्तिको प्रतिक लुम्बिनी भित्र
शान्तिको खातिर पुरै विश्व लुकाउन मन लाग्छ ।
सिमानामा कार्यरत एक सिपाही जस्तै
२४ सै घण्टा यो देशको अंगुरक्षा भएर बांच्न मन लाग्छ ।
पुस्कर शाहले जस्तै नितान्त अनौठो शाहासी
भाईचाराको नारा लिएर साइकलको भरमा विश्व परिक्रमा गर्न मन लाग्छ ।
आफ्नो हातले कमाएको सुख्खा रोटी
आधा पेट खाएर सोन्ताषले ढुक्कले निदाउन मन लाग्छ ।

बुद्ध जन्मेको हाम्रो नेपालमा सधै सधै
सुरक्षा सुशासन समान अधिकार र शान्ति भएको हेर्न मन लाग्छ ।
आधा भन्दा धेरै जनसंख्या ओगटेको महिलाहरुलाई
सम्पुर्ण सरोकारको बिषयहरुमा समान अवसर र
समान अधिकार दिएको एउटा शभ्य समाज हेर्न मन लाग्छ ।
नेपाली मन र नेपाली पन भएर होला ……………
नेपाली भएर बुच्न मन लाग्छ ।
अनि…………………इमान्दार नेपाली भएर मर्न मन लाग्छ ॥

[यो प्रस्तुती कतै पुन प्रकासित गर्नु परेमा स्रोत खुलाएर वा लेखकको पुर्ण सहमतिमा मात्र प्रकासित गर्नुहुन अनुरोध छ । -सपनासंसार ]

Labels:

Comments

Post a Comment

तपाईको प्रतिकृया प्रकाशन हुन केहि समय लाग्ने छ।

Popular posts from this blog

जीवन् एक् सपनाको संसार

By
पोस्तक श्रेष्ठ मिनियापोलिस, मिन्नेसोटा, संयुक्त राज्य अमेरीका मिनिसोटा राज्य, जाडोको लागि कुख्यात। तापक्रम शुन्य भन्दा पनि तल। हिउँले सेत्ताम्मै, जताततै। शायद अप्रिल को पहिलो हप्ता सम्म पनि यो हिउँ नपग्लिएला। जाडोले गर्दा बाहिर हिंडडुल गर्न पनि सकिन्न। आज बिहानै देखि पानी फुस्फुसाएको छ। दिउंसो हिउं पर्ने सम्भावना । आ! यो हिउं पनि कती पर्न परेको होला! कस्तो ठांउमा जीवन बिताउन पुगिएछ। रन एक्लै भुत्भुताउंछन्। । उनको खास नाम चांहि तोरणप्रसाद हो। तर यहाँ अमेरीकन ले संक्षिप्तिकरण गरिदिएका छन्- रन । सिनिएर अस्सिस्टेड लिभिङ अर्थात नर्सिङ होमको बसोबास। छोरा आफ्नो परिवार सहित कोलोराडोमा। छोरी क्यालिफोर्नियामा। श्रीमतीको यहिं दुई बर्ष पहिले निधन भएपछि रन एक्लै छन्। आफू पनि जीवनको अन्तिम क्षणको प्रतिक्षामा। बिरक्त लाग्दो मौसम, शुनशान कोठा, बेला बेलामा सुसारेहरु आउंछन। औषधी खुवाउन, खाना खुवाउन। रन बेला बेलामा बैठक कोठामा जान्छन्। आफु जस्तै अरु बूढा-बूढीहरुसंग बात मार्न। ह्वील चेयरमा बसेर हिंडडुल गर्न पर्छ। आज किन किन रनलाई बैठक कोठामा जान पनि मन लागेन। टेबलमा छोरीले पठाको क्रिशमशको उपहार पाकेट त्...
14 comments
Read more

बिजया दशमी २०७१ साल को हार्दिक मंगलमय शुभकामना !

By
बिजया दशमी २०७१साल को सुखद उपलक्क्षमा देश तथा बिदेश मा रहनु भयका सम्पूर्ण नेपाली दाजुभाई तथा दिदी बहिनी हरु मा चिरायु र दिर्घायुको कामना टक्राउन चाहन्छु साथै उतर उतर पर्गती को कामना गर्दछु। श्री नव दुर्गा माता को आशीर्बाद, ले हजुर हरुले आटे ताकेको पुगोस, सदा सुखी तथा खुशी हुनुहोस । । बिजया दशमी कै अवसर मा मैले केहि नेपाली सब्द हरुको काचो संयोजन गरेर निम्न हरफ हरु यहा निर पस्केको छु । * * * * * * * * * दशै * * * * * * * * * निरासाले घेरे पनि, आशा त्यसै कहा मरेको छ र पाईला त्यसै हराय पनि, दिशा कहा मोडिएको छ र । नविनतम बिचार हरु, छताछुल्ल आईरहुन यहा जहा जाउँ खुशीयाली, छताछुल्ल छाईरहुन त्यहा ।। एक जोर लुगा हाल्छु, एक छाक खसी खान्छु । धन को गरिवीलाई, एक छिन भए नि पर सार्छु ।। ठुला संग आशीस लिन्छु, सानालाई खुसी दिन्छु । रिन उठाउन साहुँ आए, कुना तिर लुकिदिन्छु । पोहर साल सुस्ताएको मखमलि, यो साल फक्र्याउदछु हजुरलाई बर्ष दिने दशैको, शुभकामना टक्र्याउदछु । जदौं [यो प्रस्तुती कतै पुन प्रकासित गर्नु परेमा स्रोत खुलाएर वा लेखकको पुर्ण सहमतिमा मात्र प्रकासित गर्नुहुन अनुरोध छ । -सपनासंसा...
6 comments
Read more

अविवेकी सन्तान

By
–सीता अर्याल, गोरखा बजार, हाल–विस्कन्सन, अमेरिका न्युयोर्क सहर, अत्यन्त व्यस्त जनजीवन । म बसेको ठाउँबाट देखिने टावरको सानो टुप्पोलाई नियालिरहेको हुन्छु तापनि मलाई अत्यन्त नरमाइलोपनले सताइरहेछ । आफूलाई भाग्यशाली ठान्ने म आज अति दुःखी र अभागी ठानिरहेको छु । मलाई समयले नराम्ररी दुःख दिन तम्सिरहेछ । आफ्नो एक्लो सन्तान बाईस बर्षे छोरोलाई उडाएर ढुङ्गो जस्तै गरुङ्गो मन लिई घर फर्केको थिएँ । उसकी आमालाई सम्झाउन त झन् मलाई हम्मे हम्मे नै परेको थियो । घरमा जम्मा दुई प्राणी मात्र, सन्नाटा छ । छोराको विवाह गरेर बुहारी भित्र्याउने इच्छा हुँदाहुँदै ईन्जिनियरीङमा स्नातकोत्तर गर्न छोरो अमेरिकातर्फ लाग्यो । तुहिएको हाँगो भएकोले चाँडै नै छोराको विवाह गरी जायजन्म हेर्न चाहन्थें। आमाचाहिंको चाहना पनि यही थियो, आफू बलियो हुँदैमा नाती नातिना हुर्काउने । केही समयसम्म दिन दिनै जस्तो फोन हुन्थ्यो । इमेल हुन्थ्यो । कुनै पनि खवर नआएको दिनमा अत्यन्त खल्लो लाग्दथ्यो । नेपालबाटै गर्दा कहिले काँही फोनमा भेटिंदैनथ्यो । काममा या पढाइमा व्यस्त होला जस्तो लाग्दथ्यो । दिन, महिना, वर्षहरू वित्दै गए, समाचार आ...
4 comments
Read more