Skip to main content

आमा !

By
दिनेश गुरुङ
मेरिल्याण्ड, अमेरिका
साथी दिनेश गुरुङ द्धारा गरिएको कविता बाचन लिएर आज यहाँ सपनासंसार प्रस्तुत भएको छ । प्रस्तुत आमा सिर्शकको कविता उहाँ को आफ्नै श्रृजना हो !

तपाईहरु पानि आफ्नो लेख कविता वा गीति कथा बाचन प्रकाशन गर्न चाहनुहुन्छ भने कृपया तपाई तलको सपनासंसार भ्वाईस मेल बक्स बा ईमेल प्रयोग गर्न सक्नुहुनेछ ।
सपनासंसार सम्पर्क :
टेलीफोन तथा भ्वाईस मेसेज : ‌‌‌+१ (४३४) २७२ ८३३५ [ +1(434)bpaudel ]
ईमेल : ईन्फो@सपनासंसार डट कम [ info@sapanasansar.com ]
एम एस एन कन्ट्याक्ट : सपनासंसार एट हटमेल ड कम [ sapanasansar@hotmail.com ]
[यो प्रस्तुति कतै पुन प्रकाशित गर्नु परेमा स्रोत खुलाएर वा लेखकको पूर्ण सहमतिमा मात्र प्रकाशित गर्नुहुन अनुरोध छ । -सपनासंसार ]
Labels:

Comments

  1. Raju Lamichhane2/20/10, 6:55 PM

    Kawita sunisake pachi Wa wa wa... bhanna man lagyo. Very Nice!

    ReplyDelete
  2. Anonymous2/21/10, 2:18 AM

    Very true and heart touching ! Good poem !

    ReplyDelete
  3. सपनासंसार2/21/10, 3:37 PM

    दिनेश ज्यू,
    तपाईको प्रस्तुत कविता सुन्ने जो कोहीले पनि एक पटक रोकिएर आफ्नो आमा र आफ्नो कर्तव्य प्रति सोच्न बाध्य हुन्छन् । कविता सार्है घत लाग्दो अनि मर्म स्पर्शी छ । एउटा सन्तानले आफ्नो आमालाई खुसी राख्नको लागि गरिएको संघर्ष को कथा अनि छिट्टै भविष्यमा हुने आमाको संगको हुने खुसीको त्यो मिलन को आशाले प्रस्तुत श्रृजनालाई जीवन्त बनाएको छ। आफ्नो कलमा चलाउदै गर्नुहोला ! धन्यवाद तपाइको यो श्रृजनाको लागि ! मौका मिलेमा कुनै दिन बसिबिहालो गरौँला नि हगी !

    ReplyDelete
  4. Anonymous2/21/10, 9:44 PM

    Wa Wa Wa...kavita ramro lagyo !

    ReplyDelete
  5. Pathak2/24/10, 11:50 AM

    Kavita maan paryo !

    ReplyDelete

Post a Comment

तपाईको प्रतिकृया प्रकाशन हुन केहि समय लाग्ने छ।

Popular posts from this blog

जीवन् एक् सपनाको संसार

By
पोस्तक श्रेष्ठ मिनियापोलिस, मिन्नेसोटा, संयुक्त राज्य अमेरीका मिनिसोटा राज्य, जाडोको लागि कुख्यात। तापक्रम शुन्य भन्दा पनि तल। हिउँले सेत्ताम्मै, जताततै। शायद अप्रिल को पहिलो हप्ता सम्म पनि यो हिउँ नपग्लिएला। जाडोले गर्दा बाहिर हिंडडुल गर्न पनि सकिन्न। आज बिहानै देखि पानी फुस्फुसाएको छ। दिउंसो हिउं पर्ने सम्भावना । आ! यो हिउं पनि कती पर्न परेको होला! कस्तो ठांउमा जीवन बिताउन पुगिएछ। रन एक्लै भुत्भुताउंछन्। । उनको खास नाम चांहि तोरणप्रसाद हो। तर यहाँ अमेरीकन ले संक्षिप्तिकरण गरिदिएका छन्- रन । सिनिएर अस्सिस्टेड लिभिङ अर्थात नर्सिङ होमको बसोबास। छोरा आफ्नो परिवार सहित कोलोराडोमा। छोरी क्यालिफोर्नियामा। श्रीमतीको यहिं दुई बर्ष पहिले निधन भएपछि रन एक्लै छन्। आफू पनि जीवनको अन्तिम क्षणको प्रतिक्षामा। बिरक्त लाग्दो मौसम, शुनशान कोठा, बेला बेलामा सुसारेहरु आउंछन। औषधी खुवाउन, खाना खुवाउन। रन बेला बेलामा बैठक कोठामा जान्छन्। आफु जस्तै अरु बूढा-बूढीहरुसंग बात मार्न। ह्वील चेयरमा बसेर हिंडडुल गर्न पर्छ। आज किन किन रनलाई बैठक कोठामा जान पनि मन लागेन। टेबलमा छोरीले पठाको क्रिशमशको उपहार पाकेट त्...
14 comments
Read more

बिजया दशमी २०७१ साल को हार्दिक मंगलमय शुभकामना !

By
बिजया दशमी २०७१साल को सुखद उपलक्क्षमा देश तथा बिदेश मा रहनु भयका सम्पूर्ण नेपाली दाजुभाई तथा दिदी बहिनी हरु मा चिरायु र दिर्घायुको कामना टक्राउन चाहन्छु साथै उतर उतर पर्गती को कामना गर्दछु। श्री नव दुर्गा माता को आशीर्बाद, ले हजुर हरुले आटे ताकेको पुगोस, सदा सुखी तथा खुशी हुनुहोस । । बिजया दशमी कै अवसर मा मैले केहि नेपाली सब्द हरुको काचो संयोजन गरेर निम्न हरफ हरु यहा निर पस्केको छु । * * * * * * * * * दशै * * * * * * * * * निरासाले घेरे पनि, आशा त्यसै कहा मरेको छ र पाईला त्यसै हराय पनि, दिशा कहा मोडिएको छ र । नविनतम बिचार हरु, छताछुल्ल आईरहुन यहा जहा जाउँ खुशीयाली, छताछुल्ल छाईरहुन त्यहा ।। एक जोर लुगा हाल्छु, एक छाक खसी खान्छु । धन को गरिवीलाई, एक छिन भए नि पर सार्छु ।। ठुला संग आशीस लिन्छु, सानालाई खुसी दिन्छु । रिन उठाउन साहुँ आए, कुना तिर लुकिदिन्छु । पोहर साल सुस्ताएको मखमलि, यो साल फक्र्याउदछु हजुरलाई बर्ष दिने दशैको, शुभकामना टक्र्याउदछु । जदौं [यो प्रस्तुती कतै पुन प्रकासित गर्नु परेमा स्रोत खुलाएर वा लेखकको पुर्ण सहमतिमा मात्र प्रकासित गर्नुहुन अनुरोध छ । -सपनासंसा...
6 comments
Read more

अविवेकी सन्तान

By
–सीता अर्याल, गोरखा बजार, हाल–विस्कन्सन, अमेरिका न्युयोर्क सहर, अत्यन्त व्यस्त जनजीवन । म बसेको ठाउँबाट देखिने टावरको सानो टुप्पोलाई नियालिरहेको हुन्छु तापनि मलाई अत्यन्त नरमाइलोपनले सताइरहेछ । आफूलाई भाग्यशाली ठान्ने म आज अति दुःखी र अभागी ठानिरहेको छु । मलाई समयले नराम्ररी दुःख दिन तम्सिरहेछ । आफ्नो एक्लो सन्तान बाईस बर्षे छोरोलाई उडाएर ढुङ्गो जस्तै गरुङ्गो मन लिई घर फर्केको थिएँ । उसकी आमालाई सम्झाउन त झन् मलाई हम्मे हम्मे नै परेको थियो । घरमा जम्मा दुई प्राणी मात्र, सन्नाटा छ । छोराको विवाह गरेर बुहारी भित्र्याउने इच्छा हुँदाहुँदै ईन्जिनियरीङमा स्नातकोत्तर गर्न छोरो अमेरिकातर्फ लाग्यो । तुहिएको हाँगो भएकोले चाँडै नै छोराको विवाह गरी जायजन्म हेर्न चाहन्थें। आमाचाहिंको चाहना पनि यही थियो, आफू बलियो हुँदैमा नाती नातिना हुर्काउने । केही समयसम्म दिन दिनै जस्तो फोन हुन्थ्यो । इमेल हुन्थ्यो । कुनै पनि खवर नआएको दिनमा अत्यन्त खल्लो लाग्दथ्यो । नेपालबाटै गर्दा कहिले काँही फोनमा भेटिंदैनथ्यो । काममा या पढाइमा व्यस्त होला जस्तो लाग्दथ्यो । दिन, महिना, वर्षहरू वित्दै गए, समाचार आ...
4 comments
Read more