Share
सरला गर्तौला
काठमाण्डौं नेपाल
मेरो आस्थाको महल भत्काउँदा तिमीले
तिम्रो अस्तित्व पनि त्यही पुरिएछ
दुखेको मन अनि रोएको आत्माको आँसुले
तिम्रो यादहरु पनि धोइदिएछ
अब त म पराई भइसके
तिमीले आफ्नो हुने नसोच
मैले त आफ्नो बाटो रोजी सके
आफ्नो यात्रामा कहिल्यै मलाई नखोज ।
[यो प्रस्तुति कतै पुन प्रकाशित गर्नु परेमा स्रोत खुलाएर वा लेखकको पूर्ण सहमतिमा मात्र प्रकाशित गर्नुहुन अनुरोध छ । -सपनासंसार ]
सरला गर्तौला
काठमाण्डौं नेपाल
मेरो आस्थाको महल भत्काउँदा तिमीले
तिम्रो अस्तित्व पनि त्यही पुरिएछ
दुखेको मन अनि रोएको आत्माको आँसुले
तिम्रो यादहरु पनि धोइदिएछ
अब त म पराई भइसके
तिमीले आफ्नो हुने नसोच
मैले त आफ्नो बाटो रोजी सके
आफ्नो यात्रामा कहिल्यै मलाई नखोज ।
[यो प्रस्तुति कतै पुन प्रकाशित गर्नु परेमा स्रोत खुलाएर वा लेखकको पूर्ण सहमतिमा मात्र प्रकाशित गर्नुहुन अनुरोध छ । -सपनासंसार ]
Real fact poem.Thanks
ReplyDeleteI like the poem
ReplyDelete"दुखेको मन अनि रोएको आत्माको आँसुले
तिम्रो यादहरु पनि धोइदिएछ" j bhayo thick bhayo...
Good poem..
तिम्रो आश्थाको महल भत्किदा
ReplyDeleteमेरो अस्तित्व पनि पुरियो भन्यौ,
रोएको आत्माको आंशुले
मेरो यादलाई पनि पखाल्यो भन्यौ,
बधाइ छ।
तर अतितको याद त आउदोरहेछ।
नत्र तिम्रो भावना यो कवितामा किन पोखिन्थ्यो होला र,
तिमीलाई आफ्नो नसोच्नू भन्यौ,
आफ्नो बाटो रोजिसकें पनि भन्यौ
बधाइ छ।
तर अतितको याद त आउदोरहेछ,
नत्र फर्कि फर्कि त्यहि पुरानो बाटो तिर किन हेर्थ्यौ होला र,
अतित त चोट न हो
ReplyDeleteनमिठो याद बनी बल्झी दिन्छ
सँग हिडेका ती गोरेटोहरुमा
नचाहदा नचाहदै पनि आँखा फर्कीदिन्छ
बधाईको पत्र नबनौ मलाई
बीचमा साथ छाड्नेले
संगै मिली खाएको बाचा कसम तोड्नेले
अचनोको चोट खुकुरीलाई के थाहा
चोट दिन मात्र जन्नेले
मेरो पवित्र मायाको अर्थ के त थाहा
देखओटी ठान्नेले
तिम्रो आश्थाको भग्नावशेषमा पुरिने मेरो रहर त होईन
ReplyDeleteतिम्रो आँशुको भेलमा बग्ने मेरो चाहना पनि होइन,
जीवनमा नसोचेको हुँदो रहेछ
साथ दिन खोज्दा खोज्दै पनि घात हुँदो रहेछ।
हर्षका कुनै क्षणहरु पछि बिष्मात हुँदो रहेछ।
तर संसारको अन्त्य यहाँ नै कहाँ हुन्छ?
हरेक अन्धकार रात पछि जरुर प्रभात हुन्छ।
एउटा खण्डको अन्त्य पछि नयाँ शुरुवात हुन्छ।
दोषका भारीहरु सबै म नै बोकूँला,
तिम्रो यात्रा सहज रहोस्।
स्राप जति म नै स्विकारूँला
वरदान जति तिमीलाई मिलोस्।
दिन पछि रात अनी
ReplyDeleteमिलन पछि बिछोड
यो पनि त संसारको रित नै रहेछ
ढोका दियौ घात गर्यौ
संगै हिंडेको साथ छोडयौ
यो पनि त नियती नै रहेछ
पिडा त हुन्छ
पिडालाई नै आफ्नो ठानी सके
चाहिदैन दया र सहनुभुती
महिले जिउन जानि सके
I like your poem it's really touch to my heart nice job keep it up.
ReplyDeleteमलाई पनि लेख्न मन लाग्यो यहि मौका मा :
ReplyDeleteमन भित्रको घृणा बिस्तारै झिकौँ
जीउने तरिका हामी पनि सिकौँ
आखिर को नै पो थियो र पुरा ?
यहि मौकामा चडाउकि २ गिलस सुरा !
बाचाबन्धनहरु सबै फजूल भयो,
ReplyDeleteजीवनभर बिझिरहने शूल भयो,
धोखा दिन खोजेको त होईन
तिमीलाई नबुझ्नु नै भूल भयो,
अरु थप पीडा दिन चाहन्न,
तिम्रो बाटो नहिंडने कबूल भयो।
बाचाबन्धनहरु सबै फजूल भयो,
ReplyDeleteजीवनभर बिझिरहने शूल भयो,
धोखा दिन खोजेको त होईन
तिमीलाई नबुझ्नु नै भूल भयो,
अरु थप पीडा दिन चाहन्न,
तिम्रो बाटो नहिंडने कबूल भयो।
चोट खाई धाइते भै
ReplyDeleteढलेको थिए म
तिम्रो यादमा दिन रात
जलेको थिए म
साथ छुत्दा विश्वाश टट्दा
बाटो भुलेको थिए म
भौतारिदै साथ खोज्दै
यता ऊता डुलेको थिए म
आज महीले आट पाए
सँग हिड्ने साथ पाए
मेरो यात्रामा नहिड्ने भनि
पश्चातापमा जलिरहदा
महिले मेरो यात्रा मा
सबैको आशिर्बात पाए
Great expression!
ReplyDeleteVery true though, those that don't respect your dream don't deserve you either.
Its good thing to tell them to go their own ways and do their own things and not to bother us again.
Aaasadhai ramro lageyo yo kabita. Jos leni afu sanga compare garna milne khalko.
Great Job!